Çok uzak değil bizim evin bahçesi...Bir asma dalı, bir bahçe duvarının demiri, biraz kir...biraz net alan derinliği, biraz konuya yaklaşmak, biraz kontrast...

Artık nesneleştiği görüntü içerisinde gösterdiklerinden farklı; asmanın huyudur sarılmak, sarmaşıkgillerin özelliklerini taşır, meyvesi de vardır, insan tarafından tüketilebilir ve hatta dönştürülebilir. Sağlamdır ve de esnek; çocukluğumdan anımsıyorum, salıncak gibi kullandığımız büyükçe bir asmayı, o da yanındaki büyük ceviz ağacına sarılmış, onunla yaşardı...Seçtiği eş duruma göre değişir; ilginç, yeri geldiğinde doğadan, kendinden bir parçayken; yeri geldiğinde insan eliyle yapılmış tamamen yapay bir parça da olabilir. Ne değişir? Asma hala bildiğin asma, esnekliğinin altını çiziyordur belki bu tutumuyla...

"O"...