Yakınlarımızda bir yerlerde ölümü anımsatan bir olay yaşanıyor. Ölüm hafızalarımızda canlı, bir gün hepimizin başına gelecek. Ne için bütün bu yapılanlar, yaptıklarımız? diye sorgulatıyor...Somali bizden uzakta, üzülüyoruz belki ama şu an içinde bulunduğumuz ruh haline bizi ancak yakınımızda yaşanan bir olay taşıyabilirdi, taşıyor da...Olay etkisini yitirnce unutacağız. Yine kaldığımız yerden devam edeceğiz savaşlarımıza.

Beşer aklı unutmakla kusurludur.

Bir kaç gündür Bruce Springsteen dinliyorum, ain't good enough for you..

Hayranlıkla aşk arasında büyüleyici bir duygu yaşatıyor parçanın solisti. İşini iyi yapan, buna gönül vermiş bir ses kulaklarıma fısıldıyor her gün aynı şarkıyı. Koro veya arka vokal mi demeli?, soliste olan güvenle yer yer eşlik ediyor. Bir tek vücut oluyor şarkı bir anda. Aralarındaki, güvene dayalı, aşk değil de nedir ki? Bu yüzden bu çatlak sesin sahibine vuruluyorum...

birini anımsamak ama mekan ve zaman belirleyememek

Biriyle karşılaşırsın, tanıdık gelir. Anımsamaya çalışırsın. Düşündükçe yaklaşmak yerine uzaklaştığını hissedersin.

Tanıdık gelen bu yüz aslında sadece fotoğrafını gördüğün biriymiş! İlginç...

Ansızın düşüverir aklına, onu sadece bir fotoğrafta gördüğün. Anımsamanın bu kadar uzun sürmesi, tanıdık yüzle karşıalştığın o ilk anın,  somut bir iletişimi içermiyor olması, mekan ve zaman bilgisinin olmaması beyninin sana oynadığı bir oyun. Onunla herhangi bir "an"ı biriktirip, kaydetmemiş olman...

Garip.

Bir hikayem vardı, sonu hep iyi biterdi. Kahramanların hepsi benim gibiydi. 

Bu hikaye gerçek oldu, kahramanların hiç birisi benim gibi değildi. Sonu hiç iyi bitmedi.

Bir hikayem var. 

Kahramanlardan her biri herkes gibi. 

Sonu henüz gelmedi...

Son bir cümlenin üzerine, gözlerinden karanlık bir bulut geçti. Gözlerinden yaşı gördüm. Yaşanmışlığı ve eksik kalmışlığı. "Yaş" diyordu, "çok biliyor musun?"

Biliyordum...

Bildim...

Rüzgâr yine geldi,
Islaktı
"Yağmur", dedi.
"Farketmez", dedim.

"Gel", dedi.

Islanmaya gittim...

bir sonraki sayfaya geçmekten korkuyorum
sanki,
geçersem;
geri döndüğümde,
bilgiyi,
bıraktığım yerde
bulamayacakmışım gibi geliyor...
garip