Hepsinin burnu vardı ve hepsinin de gözleri.
Hepsi birden gülümsüyordu bana doğru.
Kendime yer aradım sağda solda bir yerde,
neyse ki yoktu...
Geçtim en başa oturdum,
neyse ki vardı...
“Çok baş” dediler, “olmaz mı?” dedim.
Kendime yer aradım arkada bir yerde,
neyse ki yoktu...
Neyse ki,
orada kendime yer bulamadım.
Burnuma ve gözlerime baktım,
Yerinde.
Gülümsedim ben de...
Gülüyordum
Neyse ki!...